Vriendenboekje

Een vriendenboekje van mijn zoon voor zijn zusje.

Mijn zoon komt zo meteen bij ons langs met een door hem gekocht vriendenboekje voor zijn zusje. Hij vroeg ons om erin te schrijven.

Voor wie het niet kent, een  vriendenboek is een modern poëziealbum. Een boekje met voorgedrukte vragen als: wat is je lievelingseten, favoriete kleur en ‘wat is het leukste dat we samen gedaan hebben?’.
Geen versjes, grappige gedichtjes of poëziealbumplaatjes meer.

Mijn zoon komt dus straks langs. Een schets. Een jongeman van bijna 30, zelfstandig ondernemer, geboren en getogen in Zuid Oost Drenthe. Hij heeft een leuke vriendin. Een jongen van het organiseren van buurtfeestjes en Carbidschieten op oudejaarsdag, een liefhebber van piratenmuziek. Mensen bij elkaar, kameraadschap met jongens uit de buurt, en ‘er zijn’ voor een ander, dit vindt hij belangrijk. Een hart van goud, nuchter, trouw en loyaal.

Maar nu terug naar zijn zusje, Naomi, ze wordt bijna 25. Twee weken geleden was hij bij haar, zoals we als gezin afwisselend naar hoe toe gaan om met haar een broodje te eten en bij mooi weer naar de boerderij in het dorp te gaan. Ze woont in Hoogezand Sappemeer in Dorpsgemeenschap Nieuw Woelwijck.

Naomi liet haar broer de vorige keer haar oude vriendenboekje zien, van een jaar of 10 terug. Een boekje waar destijds een aantal klasgenoten in geschreven hebben, het gezin en familieleden. Mijn zoon zag hoe leuk ze het vond om het door te bladeren.

Zo kwam hij op het idee, om een nieuw vriendenboekje te kopen. Dit heeft hij deze week gedaan. Vandaag ging hij naar Naomi om een broodje met haar te eten, en  het vriendenboekje te geven.
Zijn plan is dat hij de komende tijd met dit vriendenboekje langs familieleden gaat met wie hij en zijn zusje(s) opgegroeid zijn. Hij maakt er een leuk project van, waarbij hij zijn zusje in beeld brengt en een biertje bij zijn neven drinkt.
Dit vriendenboekje-verhaal van mijn zoon: Stoerder en vertederender wordt het niet.

Niet dat hij dit zo ziet, hij doet dit gewoon zonder het er over te hebben. Niet praten maar regelen en doen!

Meer brieven...

Kerst

Hoi Wilma, Ze zijn er weer, de donkere dagen voor kerst. Het is een tijd met wisselende perspectieven, voor mij zeker. Het zijn letterlijk donkere

Lees verder »

Een raamwerk.

Ik schets een raamwerk.  Gisterochtend stond er om negen uur een Teams overleg met de adviesgroep ‘Zichtbaar maken wat werkt’ gepland. Ik had het er

Lees verder »

Met aandacht.

Hoi Wilma, Het is zondag vandaag en we zijn gisteravond laat teruggekomen van mijn/ons favoriete vakantieland, jij, je oudste dochter en ik. We hadden het goed

Lees verder »

Henk & Wilma, beiden thuis in ‘t Noorden.

Tussen Delfzijl en Schoonebeek, tussen Groningen, Sappemeer en Schoonoord.

Sinds een aantal jaren geliefden.

Twee mensen, geliefden, ouders en meer. Hij twee zonen, zij twee dochters en een zoon. Samen dus vijf volwassen kinderen tussen 24 en 30, waarvan er vier zelfstandig hun leven vorm geven.

Henk en Wilma schrijven 1 x per twee weken een blogbericht over en weer.
“Over wat ieder van ons opvalt, nieuwsgierig maakt en bezighoudt”.

Een rode draad: het leven van Naomi, Wilma’s jongste dochter. Een kind (1997) dat door een verstandelijke handicap, autisme en epilepsie haar leven niet zelf vorm kan geven. Haar leven krijgt vorm binnen een dorpsgemeenschap in Sappemeer.

Kortom: Verhalen met rotonde Gieten als draaischijf.