Hier kom ik weg

Ik denk regelmatig terug aan het buurtschap waarin ik opgroeide in de jaren 60, 70 en daarna. Aan hoe het toen was, als kind. De plek waar ik als volwassene ook lange tijd woonde met mijn gezin. Die plek is Zuidoost-Drenthe. Hier kom ik weg. Hier was en is het voor mij een veilig thuis. Nu woon ik alweer enkele jaren in de stad Groningen. Daar voel ik me nu ook op mijn plek, al is het anders.

Het verhaal van Naomi

Mijn eigen verhaal is onlosmakelijk verbonden met het verhaal van Naomi, mijn jongste dochter. Naomi werd geboren in 1997, als jongste van drie. In tegenstelling tot haar zus en broer zal Naomi haar leven nooit zelfstandig vorm kunnen geven. Door haar verstandelijke beperking, epilepsie en autisme, kan zij als jonge vrouw niet zelf haar keuzes maken. Ze ziet geen samenhang tussen de dingen. Daarom moesten wij als ouders voor haar een veilige plek zoeken. Een plek waar de piketpaaltjes dag na dag, week na week en jaar na jaar zichtbaar worden gemaakt om haar houvast in het leven te bieden.

Die plek hebben we gevonden. Op 19-jarige leeftijd hebben we Naomi toevertrouwd aan Nieuw Woelwijck. Deze dorpsgemeenschap is aangepast aan haar behoeftes. Hier kan ze zijn wie ze is. Zo blijft Naomi voor ons als dochter en zus van onschatbare waarde, en wij voor haar.

Van ziekenverzorgende naar maatschappelijk werk

Toen ik 18 was begon ik als leerling ziekenverzorgende in een somatisch verpleeghuis. Daarna werkte ik in de psychogeriatrie. Ik was 33 jaar toen Naomi werd geboren. Vanaf die tijd kregen we als ouders te maken met het medische en zorgdomein. Vanuit deze positie, toen ik de 40 ruim gepasseerd was, kreeg ik de behoefte me verder te scholen. Zo kwam ik terecht bij de hbo-opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Van daaruit heb ik mij verder verdiept in de presentie-, contextuele en oudergerichte benadering.

Door het proefschrift ‘De eigen ander’ van filosoof Jet Isarin te lezen, kon ik woorden en duiding geven aan mijn eigen, tot dan toe onzichtbare, vragen. Ik voerde er vele gesprekken over met een filosofisch counselor. Mijn overtuiging is dat het draait om relationele aandacht en zorg, loyaliteit en elkaar ontmoeten met alles wat er is. 

Het streven om iedereen tot zijn recht te laten komen, dat hoort bij mij.

Alles komt bij elkaar

Mijn opleidingen, mijn professionele ervaring en mijn ervaringskennis als moeder komen in mijn werk nu bij elkaar. Door ze te combineren, lever ik een bijdrage aan ‘elkaar leren verstaan’. Voor zover dit kan. Of het nu is als  onderzoeksdeelnemer, gastdocent, spreker of als begeleider, ik verbind de boeken en mijn ervaring met de praktijk van alledag. En andersom.

Anderen over Wilma