Samenwerkrelatie
In alles wat ik doe richt ik mij op de samenwerkrelatie tussen zorgprofessionals en ouders van een zorgintensief kind. Een kind dat misschien al volwassen is en allang niet meer thuis woont, door (ernstige) verstandelijke beperkingen. Soms met gedrag dat moeilijk te begrijpen is. Hierdoor blijft de zorg en begeleiding een gezamenlijke zoektocht.
Wat doet dit met ouders, ook buiten het gezichtsveld van de zorgorganisatie? Vaders, moeders, elk met hun eigen unieke ‘verhaal’. Er speelt altijd wel iets van zorg of aandacht, klein en groot. Praktische zaken, maar ook zwaarwegende kwesties. Daarom is het zo belangrijk echt in relatie te staan met ouders. Met besef van elkaars positie. Ik noem dit een oudervriendelijke relatie.
Werk aan een oudervriendelijke relatie
Dat vraagt om een oudervriendelijke houding. Hierin is aandacht, ruimte en oog nodig voor wat ouders beweegt, bezighoudt of tegenhoudt. Om van hieruit aan te sluiten, te begrijpen en te duiden. Dit draagt bij aan gehoord en gezien worden van ouders én hun kind. Het doet recht aan iedereen, ook aan begeleiders.
Een klein luchtig gesprekje met een moeder bij de deur. Over een verrassende reactie van dit kind waar jij mee werkt en waar je samen om kunt lachen. Het telefoontje ’s ochtends over een epileptisch insult. Of het aandachtig luisteren naar ouders over waar ze ’s nachts wakker van liggen.
Toch niet zo eenvoudig
Ouders en zorgmedewerkers moeten samenwerken. Het lijkt een open deur, maar eenvoudig is het niet. Want iedereen die betrokken is, ervaart en handelt vanuit verschillende opvattingen, posities en emoties. Een zorgorganisatie, een team, een individuele zorgmedewerker, vaders en moeders.
Ook ik werk samen vanuit mijn eigen perspectief, als moeder van een jongvolwassen dochter met een ernstige verstandelijke beperking, epilepsie en autisme. Ze woont sinds 2016 in een aangepaste dorpsgemeenschap ten oosten van Groningen. Wij hebben bewust gekozen voor deze zorgorganisatie, omdat er in dit dorp samenhang is tussen wat er gezegd en gedaan wordt. En omdat iedereen ertoe doet, ook ouders en gezinnen.
Van samenwerken naar een samenwerkrelatie
Zo draag ik mijn steentje bij
Door mijn zorgachtergrond, opleidingen en ervaringskennis kan ik vanuit verschillende perspectieven meedenken over thema’s als ouderbetrokkenheid, ouderschap, gezin, organisatiefactoren en samenwerken. Op die manier draag ik actief bij aan onderzoek en onderwijs, geef ik lezingen en organiseer ik scholingsbijeenkomsten. Daarnaast begeleid ik professionals en ouders in alles wat met samenwerken te maken heeft.
Of het nu is als begeleider, gastdocent, onderzoeksdeelnemer, schrijver of spreker, ik ben met hart en ziel betrokken. Als mens, als professional én als moeder. Maar wel met beide benen op de grond. Ik wil het onzichtbare zichtbaar maken, door woorden te geven aan dat wat niet in beleid gegoten kan worden. Zodat ouders en professionals ruimte vinden om zichzelf en elkaar te verstaan. En samen kunnen zorgen voor een goed leven voor hun kind en het kind dat aan hen toevertrouwd is.
“Professional zijn, in relatie staan, samenwerken, gezien en gehoord worden, ouders, we raken er niet over uitgepraat. Daarom: laten we het erover hebben.”
